تعداد کمی از مردم به طور کامل نابینا هستند. اکثر افرادی که به عنوان “نابینا” طبقه بندی می شوند در واقع میزانی از بینایی باقی مانده دارند. به لطف پیشرفت در توانبخشی کم بینایی، آنها می توانند عملکرد بینایی و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.
هر کسی که بینایی غیر قابل اصلاح و کاهش یافته داشته باشد دچار اختلال بینایی است. اصلاح ناپذیر به معنای دیدی است که با عینک یا لنز تماسی بهبود نمی یابد، و به معنای دید کم در صورت عدم استفاده از عینک نیست.
اختلالات بینایی اشکال مختلفی دارد و در درجات مختلف وجود دارد. حدت بینایی به تنهایی پیش بینی کننده خوبی برای مشکلات بینایی فرد نیست. فردی با حدت نسبتاً خوب (20/40) ،یعنی این فرد تصویری که یک فرد سالم از فاصله ۴۰ متر می‌بیند را از فاصله ۲۰ متری می‌بیند، ممکن است در عملکرد مشکل داشته باشد، در حالی که فردی با تیزبینی بدتر (20/200) ممکن است هیچ مشکل واقعی در انجام فعالیت های روزانه نداشته باشد. در نتیجه سازمان جهانی بهداشت بر اساس مقدار دقت بینایی و میزانی از میدان بینایی (بینایی محیطی) که دچار اختلال شده است افراد را در دسته کم بینایان طبقه‌بندی می کند.
مراقبت های کم بینایی
برخی از پزشکان بینایی سنجی در توانبخشی کم بینایی تخصص دارند. آنها بیماران مبتلا به اختلالات بینایی را بررسی و توانبخشی می کنند. هر نوع مشکل کم بینایی نیاز به رویکرد درمانی متفاوتی دارد. توانبخشی بینایی عملکرد بینایی را به حداکثر می رساند، بنابراین بیمار می تواند به اهداف بصری خود دست یابد و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشد. برنامه توانبخشی فردی بیمار ممکن است شامل عینک های طبی یا لنزهای تماسی، دستگاه های بزرگنمایی نوری و الکترونیکی، فناوری کمکی، کنترل تابش نور با فیلترهای درمانی، افزایش کنتراست، بهبود میدان بینایی، گزینه های غیر نوری و ارجاع برای خدمات اضافی با سایر متخصصان باشد. این خدمات اضافی ممکن است شامل معلم افراد کم بینا، متخصص فناوری کمکی، روانشناس، مددکار اجتماعی، کاردرمانگر، درمانگر توانبخشی بینایی معتبر، متخصص جهت یابی و تحرک، مربی فعالیت های روزمره زندگی، مشاور توانبخشی حرفه ای و گروه های حمایتی باشد.
معاینه کم بینایان
در طول یک معاینه کم بینایی، یک پزشک بینایی سنجی که توانبخشی کم بینایی را ارائه می دهد، از بیمار می خواهد یک شرح حال شخصی و خانوادگی کامل و سابقه چشمی خود را ارائه دهد. علاوه بر این، پزشک بر مشکلات بینایی بیمار تمرکز می‌کند و می‌پرسد که چگونه اختلال بینایی بر فعالیت‌های روزانه بیمار، استفاده از رایانه، مطالعه، مسافرت، توانایی تشخیص چهره، عملکرد در آشپزخانه، رانندگی، کار، تماشای تلویزیون، حضور در مدرسه و شرکت در سرگرمی ها اثر می گذارد.
پزشک همچنین وجود افسردگی را که در افرادی که بینایی خود را از دست می‌دهند شایع تر است، غربالگری می کند. علاوه بر این، پزشکان با استفاده از چارت‌های ویژه تست کم بینایی، حدت بینایی بیمار را اندازه گیری می کنند. این نمودارها شامل محدوده بزرگتری از حروف یا اعداد برای تعیین دقیق تر سطح اختلال بینایی است. آنها همچنین ممکن است میدان های بینایی بیمار را ارزیابی کنند، تابش خیره کننده، حساسیت کنتراست و توانایی خواندن بیمار را بررسی کنند.
در پایان ارزیابی، پزشک یک برنامه توانبخشی جامع و فردی را بر اساس توانایی ها و اهداف بینایی بیمار ایجاد می کند. توانبخشی بینایی اغلب طی چندین بار مراجعه به کلینیک انجام می شود.
توانبخشی کم بینایی
توانبخشی کم بینایی، استاندارد مراقبت برای افرادی است که بینایی خود را از دست داده اند. اگر شما یا کسی که می شناسید از اختلال بینایی رنج می برید، از پزشک بینایی سنجی خود در مورد توانبخشی کم بینایی سوال کنید. یک پزشک بینایی سنجی که خدمات توانبخشی کم بینایی را ارائه می دهد می تواند به افراد کم بینا کمک کند تا استقلال خود را بازیابند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشند.
انواع گزینه های توانبخشی به افراد کم بینا کمک می کند تا به طور مستقل، کارآمد و ایمن زندگی و کار کنند. توانبخشی بینایی می تواند کیفیت زندگی را تا حد زیادی بهبود بخشد. اکثر افراد کم بینا می توانند از یک یا چند گزینه درمانی بهره مند شوند. متأسفانه، تنها حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد از افرادی که می توانند از این گزینه های درمانی بهره مند شوند، به پزشک بینایی سنجی کم بینایی مراجعه کرده اند.
افراد کم بینا می توانند تکنیک های مختلفی را بیاموزند تا به آنها در انجام فعالیت های روزانه با بینایی باقی مانده کمک کنند. برنامه های دولتی و خصوصی ارائه دهنده مشاوره های آموزشی و حرفه ای، کاردرمانی، آموزش توانبخشی و موارد دیگر هستند.
منبع مقاله:
American Optometric Association
