اگر نابینا یا کم بینا هستید، دلیلی وجود ندارد که نتوانید از هنرهای تجسمی مانند نقاشی ها، مجسمه ها و سایر آثار موجود در موزه های مختلف لذت ببرید. برخی از مردم با دوستان یا خانواده‌ای که این هنر را برایشان توصیف می‌کنند به موزه‌ها می‌روند، اما برخی از موزه‌ها توضیحات صوتی ارائه می‌دهند تا بتوانید با سرعت دلخواه خود در موزه بچرخید.
شیلا یانگ، رئیس کمیته فرعی پروژه توصیف صوتی (ADP) شورای آمریکایی نابینایان (ACB) در زمینه هنرهای نمایشی، موزه‌ها و پارک‌ها، می‌گوید که آنها در تلاش هستند تا موزه‌های بیشتری را برای گنجاندن توضیحات صوتی در پیشنهادات خود داشته باشند.
شیلا که به دلیل رتینیت پیگمانتوزا بینایی ضعیفی دارد و رئیس شعبه ACB فلوریدا است، می‌گوید: ” اگر می خواهیم به یک گالری هنری برویم و از توصیف یک نقاشی زیبا لذت ببریم، باید بتوانیم این کار را انجام دهیم.”
تضمین و حمایت از دسترسی به موزه
برخی از موزه‌ها در حال حاضر هم توضیحات صوتی ارائه می‌دهند. شیلا می‌گوید همیشه ایده خوبی است که ابتدا با یک موزه بررسی کنید تا ببینید آیا توضیحات صوتی ارائه می‌دهند و نحوه دسترسی به این مرکز و نمایشگاه‌ها را تأیید کنید. در حالت ایده‌آل، اطلاعات دسترسی باید در وب‌سایت موزه باشد، اما گاهی اوقات یک تماس تلفنی لازم است.
شیلا می‌گوید: ” به موزه بگویید که می‌خواهید بیایید و درباره توضیحات صوتی بپرسید. اگر آن را دارند، دریابید که گوشی مورد استفاده‌تان را از کجا باید بردارید و گشت و گذار در موزه به چه صورت است. اگر توضیحات صوتی ارائه نکردند، بخواهید با بخش دسترسی آنها – که هر موزه باید داشته باشد – صحبت کنید و به آنها بگویید که می خواهید گروهی از افراد نابینا را به موزه بیاورید، اما در دسترس نیست، و بپرسید. چه کاری باید انجام دهید تا این اتفاق بیفتد.»
شیلا مشاوری برای کمک به موزه‌های برجسته در ایجاد توضیحات صوتی بوده است، از جمله یادبود ملی برادران رایت در کیتی هاوک، کارولینای شمالی، و موزه هولوکاست هیوستون. او اکنون با Biltmore Estate در کارولینای شمالی کار می کند.
او می‌گوید: “پروژه برادران رایت واقعاً عالی بود، و موزه هولوکاست فوق‌العاده اما دل‌خراش بود.”
آموزش نحوه عملکرد توضیحات صوتی
به گفته شیلا، روند ایجاد توضیحات صوتی یک موزه حدود دو ماه طول می کشد. این امر به تخصص نویسندگانی نیاز دارد که در این فرآیند آموزش دیده اند و اغلب مشاورانی مانند شیلا را شامل می شود.
نویسنده به موزه می رود و در مورد جزئیات این هنر یادداشت می کند، سپس توضیحات را می نویسد و دوباره به موزه برمی گردد تا آن را درست به دست آورد. شیلا اشاره می‌کند که توضیحات صوتی خوب شامل نظر نویسنده در مورد، مثلاً چرایی لبخند زدن کسی نمی‌شود – فقط این که فردی در یک نقاشی لبخند می‌زند. درست مانند یک فرد بینا، کسی که نابینا یا کم بینا است باید از تفسیر این هنر لذت ببرد.
هنگامی که توضیحات به طول مناسب ویرایش شد، برای استفاده با گوشی و هدفون ضبط و برنامه‌ریزی می‌شود، اگرچه برخی موزه‌ها اطلاعات را مستقیماً به گوشی هوشمند شما می‌رسانند.
وقتی از موزه ای با توضیحات صوتی بازدید می کنید، با استفاده از چراغ های ناوبری نصب شده در نزدیکی هنر، به شما می گوید که در کدام جهت قدم بزنید و به کجا بپیچید. وقتی به یک اثر هنری نزدیک شوید، توضیحات به طور خودکار شروع می شود. پس از پایان توضیحات، دستگاه شما را به قطعه هنری بعدی هدایت می کند. اگر به یک قطعه خاص علاقه ندارید، می توانید به قطعه بعدی بروید و چراغ راهنمایی شما را دنبال می کند، مسیرها را ارائه می دهد و وقتی به اثر هنری دیگری رسیدید، توضیحات مناسب را شروع می کند.
شیلا می‌گوید: «من بدون توضیحات صوتی به موزه نمی‌روم، زیرا به شما اجازه می‌دهد تا آنچه را که می‌خواهید یاد بگیرید و به افرادی که هستید این آزادی را می‌دهد تا کارهای خودشان را انجام دهند. “کمیته ما در تلاش است تا موزه های بیشتری را برای ارائه توضیحات صوتی فراهم کند زیرا همه باید بتوانند هنر را تجربه کنند.”
منبع:
